به گزارش راشین خبر، محققان دانشگاه استنفورد کشف کردهاند که بعد از دوران کودکی، قسمتی از مغز انسان همچنان این توانایی را دارد که به رشد خود ادامه دهد. با استفاده از روشهای جدید MRI این محققان دریافتند قسمتی از مغز که Fusiform gyrus نامیده میشود، مسئول شناسایی چهرهی افراد است. بر اساس مطالعات جدید، این قسمت از مغز بعد از دوران کودکی همچنان به رشد خود ادامه میدهد؛ درحالیکه رشد سایر قسمتهای مغز متوقف میشود. این تحقیقات میتواند تجزیهوتحلیلهای پیچیدهتری دربارهی مغز به دنبال داشته باشد و در نهایت، نتایج این تحقیقات میتواند به افرادی که از یک نوع اختلال شناختی به نام Facial blindness رنج میبرند، کمک کند. افراد مبتلا به این اختلال، توانایی تشخیص چهرهی افراد را ندارند، در نتیجه چهرهی اشخاصی را که میبینند، از هم تشخیص نمیدهند. در موارد شدید این اختلال، فرد حتی چهرهی خود را نیز نمیتواند در آینه تشخیص بدهد. این اختلال که ادراکپریشی چهرهای نیز نامیده میشود، باعث میشود افراد مبتلا به این عارضه به جای استفاده از ویژگیهای چهرهی افراد، از ویژگیهای غیرمرتبط با چهره، مانند مدل مو، نوع لباس و ویژگیهای صدا، برای شناسایی آنها استفاده کنند. برخی از افراد مبتلا تصور میکنند به دلیل اینکه از حافظهی خوبی برخوردار نیستند، نمیتوانند چهرهی افراد را تشخیص بدهند؛ اما در حقیقت این اختلال ارتباطی با قدرت حافظهی افراد ندارد.
دهههاست که در حوزهی علم عصبشناسی، عقیدهی کلی بر این بوده است که مغز انسان چند سال پس از تولد از رشد باز میماند و ما باید از سلولهای گرانبهایی که در آن جا قرار میگیرند، بهخوبی مراقبت کنیم. البته نباید زیاد عجول بود؛ برخی از پژوهشهای انجام شده روی حیوانات به این نتیجه رسیدهاند که سلولهای مغزی برخی از پستانداران در طول زمان به رشد خود ادامه میدهند.
اخیرا مطالعهای در ژورنال Nature منتشر شده است که در آن نمونههای تصادفی از بافت هیپوکامپ افراد فوتشده در سنین مختلف مورد مطالعه قرار گرفته است. نتیجهی این مطالعه نشان میدهد که شاید بتوان فرضیهی قبلی در مورد عدم رشد مغز در بزرگسالی را کنار گذاشت. اکنون در پژوهشی دیگر عصبشناسان دانشگاه کلمبیا، از روش مشابهی برای این نتیجهگیری که آیا مغز انسان واقعا در بزرگسالی رشد میکند، استفاده کردهاند. این تیم همچنین از هیپوکامپ ۲۸ فرد که داری سن بین ۱۴ و ۷۹ بودند نمونهبرداری کردند؛ همهی این افراد قبل از مرگ ناگهانی خود، از سلامت کامل برخوردار بودند.
دانشمندان در این نمونهها، نهتنها بهدنبال نشانههایی از رشد عصبی گشتند؛ بلکه همچنین وضعیت رگهای خونی را در این بخش از مغز مورد بررسی قرار دادند. یافتهی آنها این بود: تا زمانی که آن بخش از سیستم عصبی به شکل سالم و مناسب باقی بماند، هیپوکامپ هم اندازهی خود را حفظ نموده و سلولهای جدید در سرتاسر زندگی به رشد خود ادامه میدهند.